Wenlafaksyna jest lekiem przeciwdepresyjnym z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI). Jest stosowana w leczeniu depresji, zaburzeń lękowych, w tym uogólnionego zaburzenia lękowego, fobii społecznej i zespołu lęku napadowego, a także w leczeniu bólu neuropatycznego.
Dawkowanie:
Dawkowanie wenlafaksyny jest indywidualne i zależy od stanu pacjenta oraz reakcji na leczenie. Zazwyczaj leczenie rozpoczyna się od małej dawki, która jest stopniowo zwiększana.
Depresja: Zwykle dawka początkowa wynosi 75 mg na dobę, podawana w jednej dawce rano lub w dwóch dawkach podzielonych. W razie potrzeby dawkę można zwiększać o 75 mg co 4 dni, aż do uzyskania pożądanego efektu terapeutycznego. Maksymalna dawka dobowa wynosi zazwyczaj 225 mg.
Zaburzenia lękowe: Dawkowanie jest podobne jak w przypadku depresji, ale często zaczyna się od mniejszej dawki początkowej, np. 37,5 mg na dobę.
Ból neuropatyczny: Dawkowanie jest ustalane indywidualnie przez lekarza.
Ważne! Nie należy samodzielnie modyfikować dawki leku. Zmiany w dawkowaniu powinny być zawsze konsultowane z lekarzem.
Analogi Wenlafaksyny (substancje czynne o podobnym działaniu):
Chociaż wenlafaksyna jest unikalnym lekiem, istnieją inne leki z grupy SNRI, które mogą być stosowane w podobnych wskazaniach. Należą do nich: